Dat voelen (zie gisteren), dat vind ik zelf (ook?) nog wel een ‘dingetje’ hoor. Ik ben dus zo iemand die echt ‘in haar hoofd’ zit de hele tijd. Een hoofd op een stokje dus. Nou ja, op een stok, zeg maar.
Oefening baart kunst
Eerst even terug naar een paar maanden geleden. Tijd om te mediteren want dat is goed voor je. Zeggen ze. Dus ik ging braaf zitten. Op de grond met mijn rug tegen het bed aan. Geen kleermakerszit want dan slapen mijn benen binnen een minuut. En met mediteren mag je je daar ook nog eens niets van aantrekken. Dus de beentjes lekker gestrekt op de grond.
Oefening
Meditatie cd aan met een 8 minuten meditatie. Ogen dicht. Diepe rustige ademhaling. Geschreeuw beneden. Nee he, wat is er nóu weer? O nee, niet nu. Aandacht bij mijn ademhaling. Trouwens, niet vergeten straks op te schrijven dat ik nog eieren moet kopen. Hoe zorg ik dat ik dat niet vergeet? Ik mag het nu niet opschrijven. Ademen. Ademen. Eieren. Ademen. Eieren. Ademen. Eieren. Ademen.
Zou het nog lang duren? Focus! Nu ophouden met die gedachten. Die drijven op een wolkje voorbij, oké?
Meditatie afgelopen? Direct over tot de orde van de dag. Uitzoeken wat het geschreeuw beneden was. Notitie maken over de eieren.
Verandering
Langzaamaan is het toch veranderd. Vandaag was mijn aandacht bij het voelen wat er te voelen valt in mijn lichaam. Het scheelt dat ik alleen thuis was, dus er was geen afleidend schreeuwen. Dat helpt echt wel.
Ik voel een kriebel in mijn nek. Oké, zo voelt dat dus. Een zacht kloppend gevoel in mijn vinger. Ik hoor mijn buik bezig met mijn lunch van net, maar daar voel ik eigenlijk niets van. Dat vind ik nog wel bijzonder. De meeste signaaltjes die ik voel, verdwijnen snel weer. Vanzelf.
Te kort
Na 10 minuten gaat mijn alarm af. Dit voelt te kort, dus ik zet mijn alarm voor nog eens 10 minuten. Wat een ontspanning! Ik voel hoe mijn ademhaling rustig mijn buik op en neer beweegt. Ik voel hoe ik ontspan. Na mijn tweede alarm sta ik op van de bank (ik zit toch lekkerder op een stoel of bank dan op de grond heb ik gemerkt) en ga ik een kop thee inschenken.
Wat levert het nou op?
Ten eerste voel ik me rustiger en ontspannener. Dat is goed voor je spijsvertering. Als je gespannen bent, maakt je lichaam stresshormonen aan die de spijsvertering tegenwerken.
Ten tweede voelt het een stuk prettiger om ontspannen te zijn. Ik kan me beter focussen op wat ik wil doen. Mijn reactie is ontspannener als ik gestoord wordt door kinderen die thuis komen uit school of door telefoontjes.
En ten derde merk ik dat het doorwerkt op andere momenten. Gisteravond had ik een lastig telefoontje met mijn ouders waarin een oud gevoel van ‘ik doe het allemaal niet goed genoeg’ opgeroepen werd. Maar nu bleef ik niet hangen in dat gevoel. Terwijl ik voelde dat ik verstrakte, dichtklapte en dat mijn hakken in het zand gingen, kon ik ook afstand nemen en zien wat er met me gebeurde. En ik kon voelen dat mijn ouders hun opmerkingen maakten met goede bedoelingen, al was de toon niet hoe ik hem gewild had. Dus ik kon het telefoongesprek veel sneller weer loslaten en doorgaan met wat ik wilde doen.
Hoe goed ben jij in het voelen en herkennen van de signalen van je lichaam?
Recente reacties