Verreweg de meeste suiker is gemaakt van suikerriet of suikerbieten. Suikerriet groeit in een tropisch klimaat. Suikerbieten groeien in een gematigd klimaat en worden ook bij ons verbouwd.
Daarnaast wordt er nog wat suiker gemaakt van ahorn (ook wel esdoorn genoemd of maple in het Engels), van de palm, uit druiven, gerst, tarwe, maïs, rijst of andere gewassen.
RIETSUIKER
Voor rietsuiker wordt de stengel van het riet gebruikt. Deze wordt van de plant afgesneden. Daarna groeit de plant opnieuw aan; zo kan de plant ongeveer 5 of 6 jaar meegaan.
De kale stengels worden gesneden, geplet, vermalen en uitgeperst. De uitgeperste vezels heten ‘bagasse’. De bagasse wordt bevochtigd en nog een keer uitgeperst. Uiteindelijk wordt de overblijvende bagasse gebruikt als brandstof, voor veevoer of als grondstof voor pulp en papier.
Ruwe rietsuiker
Het nogal troebele sap wordt ingekookt met een vorm van kalk eraan toegevoegd. Op die manier krijg je een gezuiverde vloeistof en een bezinksel. Het bezinksel wordt als een soort kunstmest gebruikt.
Jaggery, piloncillo en meer
De gezuiverde vloeistof wordt verdampt tot een mengsel van suikerkristallen en siroop. Dit is wat – afhankelijk van het land van herkomst – bekend is als jaggery, gur, piloncillo, panela, rapadura.
Demerara en muscovado
Voor het verder raffineren worden de suikerkristallen en de siroop met een centrifuge van elkaar gescheiden. Dan houd je ruwe suiker en suikerriet-melasses over. De melasses worden nog 2 keer gekookt. De suikerkristallen worden per kookfase donkerder. De lichtste heet demerara, daarna lichte muscovado en dan donkere muscovado.
De melasses die als laatste overblijven heten ‘blackstrap molasses’en zijn vrij bitter maar zitten nog wel vol mineralen. Ze worden gebruikt voor rum, donker bier, sojasaus, ketjap of bijvoorbeeld veevoer. In sommige landen gebruiken ze blackstrap melasse als voedingssupplement.
Geraffineerde witte suiker
De ruwe suikers worden – meestal in het land waar ze geconsumeerd worden – verder gezuiverd en ontkleurd. Dat gebeurd met behulp van actieve kool (hiervoor werd vroeger vaak houtskool gebruikt; tegenwoordig vaker beenderkool, een koolstofkorrel gemaakt van dierenbeenderen) of door ionisatie.
Na de ontkleuring wordt de suikeroplossing opnieuw gekookt en verdampt tot het suikergehalte hoog genoeg is om het te laten kristalliseren. Het ontstane mengsel van siroop en kristallen wordt dan opnieuw van elkaar gescheiden in een centrifuge.
BIETSUIKER
De suikerbiet is een witte plantenwortel en is verwant aan de rode biet die we in de supermarkt kunnen vinden. De suikerbiet is echter een stuk harder en daardoor moeilijker te eten, maar ze heeft wel een hoger suikergehalte waardoor hij geschikt is voor de productie van suiker.
De bieten worden gewassen, gesorteerd en klein gesneden. Omdat de melasse van suikerbieten te bitter is, wordt er geen ruwe suiker uit de biet gehaald, maar wordt er direct geraffineerde suiker geproduceerd.
De reepjes biet worden in de fabriek van de ene kant naar de andere getransporteerd terwijl in tegenovergestelde richting water door het systeem gaat. Dus aan de ene kant gaan er verse bietenreepjes in het systeem en wordt er suikerrijk sap uitgehaald terwijl aan de andere kant vers water toegevoegd wordt en de het overgebleven materiaal van de bietenreepjes afgevoerd wordt.
Het sap wordt vervolgens verder geraffineerd zoals bij suikerriet.
Foto suikerriet: https://pixabay.com/nl/suikerriet-suikerriet-veld-439880/
Bronnen:
Yudkin, ‘Pure, White and Deadly’
http://www.sucrose.com
http://www.food-info.net
https://radio2.be/de-inspecteur/suiker-met-verkoolde-beenderen
http://www.aziatische-ingredienten.nl
http://www.ourfood.nl
http:// http://www.bajajhindusthan.com/sugar-manufacturing-process.php
https://suikerwijzer.nl
http://www.hyfoma.com
http://www.wikipedia.org
http://www.diabetesfonds.nl
http://www.voedingscentrum.nl
Recente reacties